Yoğun Bakım Ünitesindeki Monitör Alarmları ve Hemşirelerin Alarm Yönetimi: Gözlemsel ÇalışmaGülnur Gül1, Şeyda Seren İntepeler21Dokuz Eylül Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü ve SBÜ. Dr. Suat Seren Göğüs Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Yoğun Bakım Hemşiresi, İzmir, Türkiye
2Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi, Hemşirelikte Yönetim Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
Amaç: Bir eğitim araştırma hastanesinin erişkin cerrahi yoğun bakım ünitesinde monitör alarm parametrelerini ve hemşirelerin verdiği yanıtları belirlemektir.
Yöntem: Araştırma, erişkin cerrahi yoğun bakım ünitesinde gözlemsel-tanımlayıcı tasarımda gerçekleştirilmiştir. Hastaların monitör parametreleri ve hemşirelerin alarmlara verdikleri yanıt araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Araştırmada 33 hastanın gece ve gündüz vardiyasında birer saatlik monitör verisi gözlemi ile 1197 alarm verisi izlenmiştir. Veriler, Mart-Haziran 2019 tarihleri arasında alarm parametrelerini ve hemşirelerin alarm yönetimine yönelik davranışlarını değerlendirmek üzere “alarm yönetimi gözlem formu” ile toplanmıştır. Analizlerde tanımlayıcı istatistikler kullanılmıştır.
Bulgular: Alarmların %42’si oksijen saturasyonu, %27’si parsiyel nabız, %18’i kan basıncı ve %13’ü kalp atış hızı alarmından oluşmaktadır. Hemşirelerin 538 alarma yanıt verdikleri görülmüştür. Hastaların %61’inin alarmına birden fazla hemşire ile çoklu yanıt verildiği gözlenmiştir. Hastanın kendi hemşiresinin bir ve üzerinde alarma yanıt verdiği hasta oranı %30’dur. Ancak, hastaların %9’unun alarmlarına hiç girişimde bulunulmadığı gözlenmiştir. Yanıtlar arasında en yüksek uygulamaların %16 oranında pulse oksimetre cihazını düzeltme ile oksijen düzeyini kontrol etme ve/veya ayarlama şeklinde gerçekleştiği, diğer yanıtların hekime bilgi verme (%15), hekim istemi kontrolü (%11), ek ilaç tedavisi (%10), derin trakeal aspirasyon (%9), EKG çekilmesi ve elektrotları kontrol etme/şekillendirme (%8) ve hastayı termal battaniye ile ısıtma (%7) olduğu belirlenmiştir.
Sonuç: Araştırmada, alarm sayısının yüksek, yanıt verilme oranının düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ancak alarma yanıt verme eyleminin hastanın klinik durumuyla belirlendiği, hemşirelerin bazı hastaların alarmına hiç yanıt vermezken, bazı hastaların alarmına çoklu hemşire ve girişim ile yanıt verdikleri gözlenmiştir. Yöneticilerin salgın dahil tüm süreçlerde hemşirelerin alarm ve iş yüklerini dikkate alarak iş planı yapmaları, alarm yorgunluğunu azaltıcı önlemler almaları önerilebilir. Anahtar Kelimeler: Alarm yönetimi, alarm yorgunluğu, hemşire, monitör alarmları, yoğun bakım ünitesi.
Monitor Alarms and Nurses Alarm Management in The Intensive Care Unit: An Observational StudyGülnur Gül1, Şeyda Seren İntepeler21Dokuz Eylül University, Institute of Health Sciences, and Dr. Suat Seren Chest Diseases And Surgery Education Research Hospital, Health Sciences University, Charge-nurse, Izmir, Turkey
2Nursing Management Department, Dokuz Eylul University, Nursing Faculty, Balcova, Izmir, Turkey
Aim: To determine the monitor alarm parameters and nurse responses in a training and research hospital’s adult surgical intensive care unit.
Method: The research was conducted with an observational-descriptive design in an adult surgical intensive care unit. The monitor parameters of the patients and the nurses’ response to alarms constituted the study sample. A total of 1,197 alarm data belonging to 33 patients recorded over one hour of monitoring in the day and night shifts were evaluated. Data were collected between March and June 2019 using the ‘alarm management observation form’ to evaluate alarm parameters and nurses’ behaviours towards alarm management. Descriptive statistics were used in the statistical analysis.
Results: Of the collected alarm data, 42% were related to oxygen saturation, 27% partial heart rate, 18% blood pressure, and 13% heart rate. More than one nurse gave multiple responses to 61% of patient alarms. The rate of patients whose own nurse responded to one or more alarms was 30%. Lastly, it was observed that 9% of the patients received no response to the alarms. These responses involved adjusting the pulse device in cases and checking and adjusting the oxygen level in 16%, informing the physician in 15%, checking the patient’s physician order in 11%, applying additional drug therapy in 10%, deep tracheal aspiration in 9%, ECG recording and checking/changing electrodes in 7%, and warming the patient with a thermal blanket in 7%.
Conclusion: The study concluded that the number of alarms was high, and there was a low response rate. However, it was also observed that the patient’s clinical condition determined responding to the alarm. While nurses did not respond to some patients alarms, multiple nurses responded to the alarms of some patients with more than one intervention. It is suggested that managers do a work plan by considering the alarms and workloads of nurses in all processes, including the pandemic, and take measures to reduce alarm fatigue. Keywords: Alarm fatigue, alarm management, intensive care unit, monitor alarms, nurses.
Gülnur Gül, Şeyda Seren İntepeler. Monitor Alarms and Nurses Alarm Management in The Intensive Care Unit: An Observational Study. Journal of Health and Nursing Management. 2021; 8(3): 429-438
Sorumlu Yazar: Gülnur Gül, Türkiye |
|
Tam Metin PDF
Yazdır
Alıntıyı İndir
RIS
E-Postala
Paylaş
Yazara e-posta gönder
PubMed